PEDAGOG / PSYCHOLOG

• udziela pomocy wychowawcom i nauczycielom w ich pracy z uczniami sprawiającymi trudności wychowawcze.
• współpracuje z rodzinami uczniów.
• dba o realizację obowiązku szkolnego przez uczniów.
• współuczestniczy w opracowywaniu planu wychowawczego szkoły.
• opiniuje wprowadzane innowacje pedagogiczne.
• w porozumieniu z Radą Pedagogiczną ustala szczegółowy zakres i formy pomocy, określając je w corocznym planie pracy.
• opracowuje procedury postępowania w sytuacjach zagrożenia, przedstawia Radzie Pedagogicznej do zatwierdzenia i nadzoruje ich przestrzeganie

Pedagog odpowiada za rozpoznawanie potrzeb uczniów, koordynowanie pracą zespołów analizujących i określających potrzeby w zakresie pomocy psychologiczno-pedagogicznej zgodnie z odrębnymi przepisami i obowiązującym w szkole systemem organizacji pomocy psychologiczno–pedagogicznej.

Pedagog współpracuje ze specjalistami świadczącymi pomoc psychologiczno-pedagogiczną, opiekę zdrowotną i inną.

Szanowni Państwo,

jeśli szukacie pomocy dla swojego dziecka lub dla siebie zachęcamy do odwiedzenia serwisu www.gdyniawspiera.pl
Znajdziecie tam Państwo listę instytucji udzielających pomocy m.in. w obszarze wsparcia dla osób uzależnionych i ich rodzin, w kwestiach wychowawczych, trudności rodzinnych, szkolnych, złego samopoczucia i kryzysu psychicznego, dla osób z doświadczeniem przemocy, potrzebujących specjalistycznego wsparcia psychologicznego.

Portal zawiera aktualną bazę bezpłatnych form wsparcia.

Zachęcamy również do odwiedzenia strony: www.gdyniarodzinna.pl Strona przedstawia projekty edukacyjne, kulturalne, sportowe, zdrowotne i wiele innych, które sprzyjają dobremu funkcjonowaniu rodziny.

Dodatkowo poniżej zamieszczamy przykładową listę instytucji/ placówek niosących wsparcie rodzinom.

 PORADNIA PSYCHOLOGICZNO-PEDAGOGICZNA NR 1 W GDYNI
Leopolda Staffa 10, 81-597 Gdynia
tel. 58 622 09 42 / 793 827 509

KOMISARIAT POLICJI W GDYNI KARWINY
 81-596 Gdynia, Gabrieli Zapolskiej 1
tel. 58 662-14-55/669-17-07

CENTRUM ZDROWIA PSYCHICZNEGO
Traugutta 9, 81-384 Gdynia
tel. 58 620 81 70/58 621 61 43

WOJEWÓDZKI SZPITAL PSYCHIATRYCZNY IM. BILIKIEWICZA
Srebrniki 17, 80-282 Gdańsk
tel. 58 524 75 00

STOWARZYSZENIE POMOCY DZIECIOM Z NADPOBUDLIWOŚCIĄ PSYCHORUCHOWĄ I ICH RODZINOM “POMOST”
Orłowska 70, 81-542 Gdynia
tel. 509-073-743/506-514-183

MIEJSKI OŚRODEK POMOCY SPOŁECZNEJ W GDYNI

Zadaniem MOPSu jest pomoc mieszkańcom miasta, którzy nie są w stanie samodzielnie pokonać trudnych sytuacji życiowych. Prawo do pomocy społecznej przysługuje osobom i rodzinom, które znajdują się w trudnej sytuacji z następujących powodów:

• ubóstwa,
• sieroctwa,
• bezdomności,
• niepełnosprawności,
• długotrwałej lub ciężkiej choroby,
• przemocy w rodzinie,
• potrzeby ochrony macierzyństwa lub wielodzietności,
• bezradności w sprawach opiekuńczo – wychowawczych i prowadzenia gospodarstwa domowego, zwłaszcza w rodzinach niepełnych lub wielodzietnych,
• trudności w integracji osób, które otrzymały status uchodźcy,
• trudności w przystosowaniu do życia po zwolnieniu z zakładu karnego,
• alkoholizmu lub narkomanii,
• zdarzenia losowego i sytuacji kryzysowej,
• klęski żywiołowej lub ekologicznej,
• lub innych okoliczności uzasadniających udzielenie pomocy społecznej.

GDYŃSKIE STOWARZYSZENIE “FAMILIA”

FAMILIA GRABÓWEK – to miejsce, w którym tworzona jest wspólnota skupiająca się wokół wartości, w których na pierwszym miejscu jest dobro dziecka. Placówka prowadzi trzy grupy socjoterapeutyczne oraz zajęcia indywidualne dla dzieci, uwzględniając wszystkie potrzeby wychowanków – wspólne rozwiązywanie problemów, nauka i zabawa. W ofercie są min. liczne zajęcia sportowe, biblioterapia, warsztaty plastyczno-techniczne, kulinarne, malarskie i wiele innych. Stowarzyszenie organizuje wycieczki, festyny, wyjazdy kulturalne i integracyjne.

Świetlica Socjoterapeutyczna dla dzieci i młodzieży
ul. Morska 89, 81-225 Gdynia
tel. 509 438 587

STOWARZYSZENIE NA RZECZ DZIECI I MŁODZIEŻY “VITAVA”

VITAVA WICZLINO – placówka Wsparcia Dziennego – świetlica socjoterapeutyczna „Kolorowy świat Dzieci”, to miejsce przyjazne dla każdego podopiecznego. Zajęcia cieszą się ogromnym zainteresowaniem dzieci i młodzieży. Prowadzone przez wykwalifikowaną kadrę są dostosowane do indywidualnych potrzeb wychowanków. Podczas ferii zimowych i wakacji letnich podopieczni mają zapewniony wspaniały wypoczynek.

Vitava na Wiczlinie, SP nr 37, ul. Wiczlińska 93
Stowarzyszenie na rzecz Dzieci i Młodzieży “Vitava”
ul. Dębowa 15, 81-623 Gdynia
tel. 796 521 428

VITAVA WITOMINO – Świetlica działa od 1999 roku. Placówka to przede wszystkim azyl niezbędny podopiecznym w okresach kryzysów osobistych. Prowadzący starają się dać im emocjonalne oparcie, zawsze współpracując z rodzinami i niejednokrotnie przy współudziale całej grupy.

Vitava na Witominie, ul. Widna 8
Stowarzyszenie na rzecz Dzieci i Młodzieży “Vitava”
ul. Dębowa 15, 81-623 Gdynia
tel. 58 624 77 51

VITAVA “POD SŁOŃCEM” – zgrany zespół psychologów i pedagogów z wieloletnim doświadczeniem w pracy z dziećmi i młodzieżą. Każde dziecko jest pełnoprawnym członkiem świetlicowej rodziny. Poza codzienną działalnością (pomoc w odrabianiu zadań domowych, poczęstunek), placówka prowadzi działania proekologiczne, propaguje aktywny styl życia, rozwija kreatywność podopiecznych. Dzięki pracy wolontariuszy z zagranicy dzieci mają możliwość poznania innych kultur, rozwijamy ich empatię i otwartość na to, co nieznane.

Vitava na ul. Abrahama 82
Stowarzyszenie na rzecz Dzieci i Młodzieży “Vitava”
ul. Dębowa 15, 81-623 Gdynia
tel. 58 620 82 59

STOWARZYSZENIE “PERSPEKTYWA”

PERSPEKTYWA “WESOŁE BUZIAKI” – celem Stowarzyszenia “Perspektywa” jest organizowanie działań ukierunkowanych na wspieranie oraz rozwój rodziny w ważnych dla niej sferach: edukacji, profilaktyce, terapii, rekreacji i kulturze. Wspiera osoby i rodziny, które znalazły się w trudnej sytuacji życiowej. W Świetlicy Socjoterapeutycznej prowadzone są grupowe zajęcia socjoterapeutyczne dla dzieci w wieku 6-13 lat. Program przeznaczony jest dla dzieci wymagających większej uwagi niż pozostałe, nie umiejących odnaleźć się w gronie rówieśników, mających trudności w nawiązywaniu relacji i radzeniu sobie z emocjami, potrzebujących wsparcia, mających trudną sytuację rodzinną i/lub szkolną.

Świetlica Socjoterapeutyczna – Wesołe Buziaki, SP nr 16 ul. Chabrowa 43
Stowarzyszenie “Perspektywa”
ul. Demptowska 36/2, 81-81-094 Gdynia
tel. 664 748 138

PERSPEKTYWA “SOCJO” – dla dzieci znajdujących się w trudnych sytuacjach życiowych. Towarzyszymy w rozwiązywaniu ich małych i dużych problemów. O Świetlicy Socjoterapeutycznej “Socjo” dzieci mówią, że to miejsce bezpieczne, w którym można odpocząć, odrobić lekcje i pogadać o wszystkim. Można się pośmiać i rozwiązać swoje problemy.

Świetlica Socjoterapeutyczna – “Socjo”, SP nr 6 ul. Cechowa 22
Stowarzyszenie „Perspektywa”
ul. Demptowska 36/2, 81-094 Gdynia
tel. 664 748 137

FUNDACJA INICJATYW SPOŁECZNYCH “ŁAJBA”

ŁAJBA – Placówka Wsparcia Dziennego ze ma w ofercie m.in gry planszowe, zajęcia sportowe, warsztaty aktorskie, warsztaty kulinarne “Łajba Kitchen”, warsztaty artystyczne, animacje komputerowe, zajęcia żeglarskie.

Łajba, ul. Żeromskiego 26
Fundacja Inicjatyw Społecznych “Łajba”
ul. Wąska 26, 81-659 Gdynia
tel. 586 203 115

FUNDACJA ZMIAN SPOŁECZNYCH “KREATYWNI”

KREATYWNI – placówki Wsparcia Dziennego “Kreatywni” na Oksywiu i Dąbrowie wspierają rodzinę i dziecko w środowisku lokalnym. Oferujeą bezpłatne animacje w czasie wolnym. Pomocą obejmują ponad 55 dzieci (z rodzinami) mających przede wszystkim trudności związane z agresją, emocjami i kompetencjami społeczno- emocjonalnymi.

– “Kreatywni” – Oksywie, ul. Płk. Dąbka 52
– “Kreatywni”- Dąbrowa, ZS Nr 14 ul. Nagietkowa 73

Fundacja Zmian Społecznych “Kreatywni”
ul. Modrzewiowa 4c/8, 81-074 Gdynia
tel. 501 152 170

STOWARZYSZENIE ROZWOJU ZAWODOWEGO I OSOBISTEGO “ZIELONA MYŚL”

ZIELONA MYŚL “KONICZYNKA”– Świetlica Socjoterapeutyczna „Koniczynka” jest placówką wsparcia dziennego działającą w Redłowie. Mieści się w starej kotłowni. Zajęcia są dla każdego okazją do wykorzystania potencjału, a także udzielenia dzieciom wsparcia w kryzysach – zarówno przez socjoterapeutów, jak i grupę. W świetlicy prowadzone są również zajęcia międzypokoleniowe.

Świetlica Socjoterapeutyczna “Koniczynka”, ul. Cylkowskiego 7
Stowarzyszenie Rozwoju Zawodowego i Osobistego “Zielona Myśl”
ul. Goska 18K, 81-574 Gdynia
tel. 509 664 238

STOWARZYSZENIE “REGIONALNE CENTRUM WSPARCIA SPOŁECZNEGO”

WYSPA – Placówka Wsparcia Dziennego Świetlica “Wyspa” wspiera rodziny przeżywające trudności w wypełnianiu funkcji opiekuńczo – wychowawczych. Obejmuje opieką i wychowaniem mieszkających w Gdyni uczniów szkół podstawowych. Zajęcia grupowe prowadzone są w formie warsztatowej (z elementami socjoterapii).

Świetlica Wyspa, ul. Portowa 3
Stowarzyszenie “Regionalne Centrum Wsparcia Społecznego”
ul. Portowa 2, 81-350 Gdynia
tel. 603 925 998

STOWARZYSZENIE SPOŁECZNEJ EDUKACJI “NON STOP”

Światowcy – Placówka Wsparcia Rodziny i Dziecka Światłowcy, prowadzona przez Stowarzyszenie Społecznej Edukacji Non Stop oferuje przede wszystkim zajęcia grupowe dla dzieci w wieku 5-18 lat. Ich cel to rozwój umiejętności społecznych, wzbudzanie motywacji oraz rozwój zainteresowań.

“Światłowcy”, ul. Żeglarzy 5
Stowarzyszenie Społecznej Edukacji „”Non Stop”
ul. Żeglarzy 5, 81-136 Gdynia
tel. 58 625 56 56/506 052 656

Drodzy Rodzice,

TYTUŁ: Zdrowie psychiczne w czasach szkoły online

W związku z przejściem szkoły w tryb online, zamieszczam rekomendacje dotyczące zdrowia psychicznego. To nietypowa sytuacja dla Państwa dzieci. Zachowanie spokoju będzie miało duży wpływ na odporność  zarówno psychiczną jak i fizyczną.

Oczywiście, różnimy się między sobą i  różnią się też nasze dzieci. Są takie (i mam nadzieję, że jest ich większość), które w obecnej sytuacji czują pewne podekscytowanie, ciekawość,
a nawet radość (no w końcu nie trzeba chodzić do szkoły i tyle nowych ciekawych rzeczy dzieje się wokół). Są jednak i takie, które z dużym niepokojem i lękiem stale sprawdzają portale informacyjne, dopytują dorosłych, poszukują informacji o zagrożeniu. Jeszcze inne mówią: dość!- już nie mogą oglądać, słuchać, czytać i rozmawiać na temat zagrożenia koronawirusem. Wszystkie, nawet te szczęśliwe, z różnym natężeniem i częstotliwością odczuwają nieprzyjemne uczucia. Boją się….

Ten strach, zupełnie zrozumiały w  obecnej sytuacji, wymaga zaopiekowania przez dorosłych!

Udostępniam kilka wskazówek zdrowia psychicznego:

1. OBSERWUJMY – siebie i nasze dzieci.

Nie tylko pod kątem infekcji, ale i tego jak emocjonalnie radzimy sobie z otaczającą rzeczywistością. Jakie jest nasze dziecko? Jak reaguje na tę sytuację, jak reaguje na nas? Czy dopytuje? Czy unika rozmów? Czy sądzi, że musi nas chronić i robi dobrą minę do złej gry? Czy może (przynajmniej na razie) wygląda na to, ze sytuacja go nie przeciąża?

A my jak się zachowujemy? Czy epidemia, zagrożenie jest stale obecne w naszych rozmowach? Czy nieustannie sprawdzam wiadomości? Czy może unikam tematu i nie chcemy o tym rozmawiać? Jak nasza postawa działa na syna czy córkę?

2. BĄDŹMY GOTOWI DO ROZMOWY

Przygotujmy sobie zestaw 3-4 faktów, którymi możemy się z naszym dzieckiem podzielić. Czasem trzeba będzie powtórzyć je wielokrotnie- dzieci lubią upewniać się, że nie ściemniamy i wiemy co mówimy. Bądźmy gotowi na konfrontację z fakenewsami (Tato, a Marcin powiedział…). Nie warto jednak przekazywać niesprawdzonych treści, niezliczonych supertajnych informacji, czy dramatycznych nowin (np. Jest kolejna ofiara!). Bądźmy w tych rozmowach spokojni, opanowani i rzeczowi. Jeśli sami jesteśmy kłębkiem nerwów i mimo szczerych chęci nie udaje się nam zachować spokoju, zastanówmy się kto z naszego otoczenia mógłby taką rozmowę przeprowadzić? Może wujek ratownik, pielęgniarz, ciocia lekarka czy nauczycielka biologii? Ustalmy z nimi wcześniej, czego potrzebujemy i jak chcielibyśmy, aby taka rozmowa wyglądała. Fajnie jeśli jest to bliska osoba, do  której ma zaufanie, którą lubi. Naprawdę psycholog jest ostatnią osobą w tej kolejce! Wizyta u specjalisty może tylko nasilić różne lęki!

3. MÓWMY SZCZERZE NIE WIEM

Ile to będzie trwało? Czy wszyscy zachorujemy? Kto pierwszy umrze z naszej rodziny?

Takie pytania mogą szokować, złościć. Po pierwsze zachęcam do tego by cieszyć się, że dzieci traktują nas jako ważne źródło informacji, mają do nas zaufanie. Czasem możemy ostudzić różne niepokoje, jednak na niektóre pytania nie znamy przecież odpowiedzi (nikt z nas nie wie ile będzie trwała ta sytuacja). I o tej niewiedzy warto szczerze mówić. Choć część rodziców/nauczycieli/opiekunów siętego obawia, ta szczerość buduje zaufanie!

4. ROZMAWIAJMY, JAK RADZIĆ SOBIE Z LĘKIEM

To bardzo ważna wiedza! Opowiedzmy dzieciom, co my robimy, żeby trudne myśli nie zapanowały niepodzielnie w naszej głowie (czytanie książek, oglądanie komedii, gry). Pytajmy, co im pomaga?- dzieci są w tym bardzo kreatywne i mogą nas zaskoczyć super pomysłami, z których i my możemy skorzystać. Sprawdźmy też czego potrzebują w tej sytuacji. Zastanówmy się, co możemy wspólnie robić, aby zachować dobry nastrój. Umówmy się na jakiś kod-sygnał, kiedy ktoś z członków rodziny poczuje, że ten smutek go dopada. Ustalmy kiedy potrzebujemy samotności, a kiedy towarzystwa innych ludzi. Szczerze rozmawiajmy
o tym, ze i my dorośli przeżuwamy trudne emocje ale znamy sposoby, aby z nimi sobie radzić!

W tych rozmowach ważne jest zachęcanie do tropienia lęków niewypowiedzianych. Czasem to co dzieci mają w głowie jest duuużo straszniejsze od rzeczywistości! Kiedy tak lęk ujrzy światło dzienne, traci na swojej mocy no i można się nim zaopiekować (to trochę jak z koszmarami sennymi). Jeśli to jest możliwe, dajmy dziecku czas na płacz, złość i inne trudne emocje.

5. WSKAZUJMY NA CZASOWOŚĆ PEWNYCH OGRANICZEŃ I ROZWIĄZAŃ

Szczególnie dla nastolatków, obecna sytuacja może być trudna. Mogą mieć poczucie zamachu na ich podstawowe prawa i ograniczanie wolności. Rozmawiamy z nimi o tym. Pokazujmy terminowość tych rozwiązań i to, czemu one maja służyć.

6. BĄDŹMY ODPOWIEDZIALNI

Ta sytuacja może być super lekcją empatii, wrażliwości i właśnie odpowiedzialności za wspólnotę: rodzinną, klasową sąsiedzką… nasze zachowania przecież przekładają się bezpośrednio na rozprzestrzenianie wirusa, a więc na życie i zdrowie innych ludzi. Rozmawiajmy o tym z naszymi dziećmi!

7. NIE OSZUKUJMY – Starajmy się być spokojni

Nie panikujmy. Jednak kiedy rozmawiamy o rzeczach trudnych,  ulegamy emocjom
a przyłapuje nas na tym młody człowiek i zadaje pytanie, co się stało? To nie odpowiadajmy NIC! Takie ucinanie rozmowy, tworzenie  tajemnic, jest pożywką dla karmienia lęków. Ochłońmy i nawet jeśli nie od razu, wyjaśnimy dziecku (czasem wystarczy ogólnie: np….ta stałą obecność informacji o wirusie mnie złości, martwi czy niepokoi) co się stało, czego było świadkiem.

8. ZADBAJMY O DZIECI

Tak jak my potrzebujemy rozmawiać z bliskimi, koleżanką czy kolegą, nasze dzieci również tego kontaktu potrzebują! Zadbajmy o to! Pamiętajmy o nowych technologiach-to dobry moment, żeby z nich również korzystać.

9. UCZMY SIĘ RAZEM ZDROWYCH NAWYKÓW

…i bądźmy wzorem do naśladowania. Pokażmy i przećwiczmy, jak myć ręce, jak zasłaniać usta, jak dbać o wypoczynek, odpowiedni sen i dobry nastrój. Rozmawiajmy o tym co trudne, o potknięciach i zagrożeniach i co z nimi robić.

UNIKAJMY:

• Słuchania własnych lęków! To nie są najlepsi doradcy! Pewnie nie da się tego zupełnie uniknąć, ale przynajmniej ważnych decyzji nie podejmujmy pod wpływem silnych emocji. One na ogół utrudniają nam dostęp do racjonalnego działania. We mgle emocjonalnej trudno bezpiecznie wylądować.
• Utożsamiania własnych emocji z emocjami syna czy córki. Dzieci są odrębnymi istotami! Mogą się wprawdzie zachowywać dokładnie jak my, ale powód tego zachowania czy emocja, która za tym stoi, może być już zupełnie inna! (Np. płakać można nie tylko ze smutku, ale i z radości, wzruszenia czy alergii w końcu- a to cały czas ten sam płacz). Bądźmy więc wrażliwi na ich odrębność i nie zakładajmy z góry tej emocjonalnej syntonii.
• Zmuszania dziecka do opowiadania o tym co czuje w tej trudnej sytuacji. To wprawdzie dla nas ważna wiedza, ale nie zawsze i nie dla każdego dostępna. Jeśli dziecko stawia opór- nie zmuszamy! Przypominamy, że jesteśmy, że jesteśmy na tę rozmowę gotowi, ale czekamy na jego sygnał. Możemy też dopytać, czy jest coś, co ułatwiłoby taką rozmowę.
• Mówienia: Wszystko będzie OK jeśli sam iw to nie wierzymy!
• Sugerowania co dziecko powinno czuć w podobnej sytuacji.
• Składania obietnic, których nie można dotrzymać.

KIEDY NIEPOKOIĆ SIĘ O DZIECKO:

1. Kiedy nasze dziecko:

• Często przeżywa uczcie lęku
• Boi się rzeczy, które do tej pory nie budziły niepokoju
• Skarży się na ból głowy i dolegliwości ze strony żołądka, czasem przechodzące wrozwolnienie, wymioty, zawroty głowy i omdlenia, kołatania serca, nadmierne pocenie lub inne objawy somatyczne
• Jest apatyczne, osowiałe, nie może zasnąć, ze snu budzą go koszmary
• Zgrzyta zębami, co może świadczyć o silnym napięciu mięśniowym w okolicach żuchwy
• Łatwo przechodzi w skrajne emocje-od śmiechu do płaczu, łatwo się męczy, nie ma apetytu lub ma wzmożony apetyt jak nigdy wcześniej

Jeśli wymienione objawy nie zaczynają się zmniejszać, a wręcz nabierają na sile i wyraźnie utrudniają dziecku codzienne życie- Twoje dziecko i Ty potrzebujecie profesjonalnej pomocy psychologicznej.